Przedawnienie długu telekomunikacyjnego

Długi telekomunikacyjne powstałe na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, tak jak inne roszczenia majątkowe podlegają przedawnieniu. Należy jednak pamiętać, że upływ terminu przedawnienia nie spowoduje tego, że dług już nie będzie istniał. Operator dalej będzie mógł go dochodzić także na drodze sądowej.

Zgodnie z art. 118 Kodeksu cywilnego [Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93] termin przedawnienia roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi 3 lata. Roszczenie o zapłatę rachunku za telefon jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez przedsiębiorcę – operatora sieci komórkowej. Po 3 latach od dnia wymagalności roszczenia – terminu zapłaty danej faktury czy też wystawionego rachunku roszczenie ulega przedawnieniu.

Warto nadmienić, iż nie będzie miał zastosowania 2 letni termin przewidziany w art. 750 Kodeksu cywilnego w związku z art. 751 Kodeksu cywilnego, jako lex specialis do art. 118 Kodeksu cywilnego. Kwestię tę rozstrzygnął Sąd Najwyższy w Uchwale z dnia 7 maja 2009r. [sygn. III CZP 20/09].
Swoją wykładnię SN oparł na określeniu charakteru prawnego umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. W ocenie SN usługa telefoniczna zgodnie ustawą z dnia 16 lipca 2004 r. prawo telekomunikacyjne [Dz.U. 2004 Nr 171 poz. 1800] to usługa telekomunikacyjna, która obejmuje między innymi inicjowanie i odbieranie połączeń między użytkownikami. Usługa telekomunikacyjna polega zaś na przekazywaniu sygnałów sieci telekomunikacyjnej. Świadczeniem usług telekomunikacyjnych zajmują się dostawcy usług, którzy są przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi.

W rozdziale 1 działu III ustawy prawo telekomunikacyjne pt. „Świadczenie usług telekomunikacyjnych użytkownikom końcowym” ustawodawca zawarł regulacje odnoszące się do usługi telekomunikacyjnej. Ustanowił pojęcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, przewidując dla niej formę pisemną oraz wskazał co powinna zawierać taka umowa. „Określił prawa i obowiązki dostawcy usług w związku z zawarciem umowy, nałożył na niego obowiązek opracowania regulaminu (art.60), wskazał kryteria ustalania cen usług, uregulował dalsze obowiązki podmiotów świadczących usługi, problematykę usługi o podwyższonej opłacie i kilka dalszych kwestii. Odrębnie ujął regulację odnoszącą się do świadczenia usługi powszechnej (rozdział 2), rozstrzygania sporów (rozdział 3). W rozdziale 3 działu III uregulował problem odpowiedzialności przedsiębiorcy, ze szczególnym uwzględnieniem przedsiębiorcy świadczącego usługę powszechną (art. 104 ust. 2-4, 105). Przewidział również obowiązkowe postępowanie reklamacyjne (106-107). W art. 108 wprowadził 12-miesięczny termin przedawnienia dla roszczeń z art. 105, tj. roszczeń przysługujących użytkownikowi wobec operatora. Termin ten jednakże nie odnosi się do roszczeń będących przedmiotem rozpoznania w sprawie, w której przedstawiono zagadnienie prawne, tj. roszczeń przysługujących operatorowi wobec użytkownika”.

Powoduje to, że istotne elementy umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zostały wystarczająco uregulowane przez inne przepisy w rozumieniu art. 750 Kodeksu cywilnego, a więc przez ustawę - prawo telekomunikacyjne z 2004r. Oznacza to, że art. 750 Kodeksu cywilnego nie ma zastosowania do regulacji przedawnienia roszczeń przysługujących operatorowi na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Przedawnienie roszczeń w tym wypadku określa art. 118 Kodeksu cywilnego.

Oprócz tego należy pamiętać, że poprzez określone działania operator może spowodować przerwanie biegu przedawnienia np. przez zawezwanie do próby ugodowej albo wniesienie powództwa do sądu. Takie działania spowodują, że przedawnienie nie będzie biegło, a dopiero po dokonaniu czynności będzie ono biegło od nowa.

Już dziś zarejestruj się i odzyskaj pieniądze od Twojego kontrahenta!
Zacznij już dziś »